A equipaxe pesa sobre as costas. Camiñas por un paso baixo a terra no que alguén disfrutou escribindo a palabra pirola en letras vermellas. Chegas á vía do tren que está baleira. Non hai ninguén con quen falar, ninguén que che oculte a fermosa vista do mar, da montaña e dunha casa ó carón dos raís. Quen more ahí saberá moito de todos. De quen baixa e de quen sube do tren. De quen permanece na vía coa equipaxe no chan e os comboios circulando frente a si. Varias gaivotas relean por un anaco de sabe dios que. Un merlo cruza a vía temerario. Pensas en que quizáis a túa vida faga un stop nesta estación. Coa túa equipaxe no chan agardando por un tren que nunca ha de vir. Marchas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario